راهنمای خرید انواع مدل تسبیح تک و عمده، با قیمت مناسب - تسبیح ام البنین، شاه مقصود، تسبیح کهربا، عقیق و انواع تسبیح خاص و گران قیمت

تسبیح از مواد گوناگونی تشکیل شده‌است. به‌طور مثال: عقیق قرمز، فیروزه‌نیشابوری، زمرد سبز، زمرد خاکستری و کهربا.

روش ساختن در گذشته به این شکل بوده‌است که چوب را تراشیده و سپس از بالای آن در کاسه‌ای استوانه‌ای یا چوبی می‌گذاشتند و آن را می‌چرخاندند، گاهی آن را گرد و گاهی به اشکال مختلف تراشیده و در کاسه استوانه‌ای‌ای می‌گذاشتند. سپس آن را گرد کرده و در ظرفی استوانه‌ای یا چوبی می‌آویختند. بعد که آن را به شکل گرد در آوردند در میان چوب، حلقه‌ای قرار می‌دادند و سپس با ریسمان یا نخی آن را به تخته چوبی‌ای که به آن چفد می‌آویختند می‌بستند. با این ترتیب، چوب آماده می‌شد و به شکل دلخواه در می‌آمد.

اسکلت اصلی این تسبیح از چوب‌های نرم و ضخیم و گاهی پشم درست می‌شود. از سنگ‌های زبر و سنگ‌های نرم برای درست کردن تسبیح هم استفاده می کنند.

برخی از انواع را نیز از استخوان و پوست حیواناتی مانند گاو و گوسفند به دست می‌آورند. نوعی از تسبیح را از سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی درست می‌کنند که به نام تسبیحیان‌هاریگ نامیده می‌شود. در میان انواع تسبیح، نوعی که از صدف ساخته می‌شود و تسبیح‌های استخوانی که از شاخه درخت بون تهیه می‌شود، مشهورتراند.  انواع مختلفی هم که از چوب سخت و تیره‌رنگ درخت بان و یولات درست می‌شوند نیز معروف هستند.

این عمل با دقت زیاد در سایه خشکاندن چوب درخت بان (درخت‌های آلتنگ) و یا در سایه‌روش مخصوص زرگری، صورت می‌گیرد. با این روش، نوعی عقیق یا عقیق کبود می‌سازند و روی آن را با طلا می‌پوشانند و بر آن می‌چسبانند.پس از مدتی، آن را شسته و با آب می‌خیسانند تا شکل طبیعی خود را در آب حفظ کند. سپس آب می‌آورند و آن را با آب می‌خیسانند تا عقیق نیز از سنگ جدا شده و آماده تراش گردد. از این سنگ، سنگ‌های گوناگونی ساخته شده‌است و در برخی از آن‌ها، بلورهای دیگری هم موجود است که برای تراش آن، تراش سنگ دیگر استفاده می‌شود.

برخی از استادان از چوب درخت بان یا یولون یا barin ساخته‌شده و از ماده سفید رنگی که در ساخت آن به کار می‌رود در زیر پوست دست می‌مالند. در ایران و برخی از مناطق هندوستان برای تسبیح نیز این نوع چوب به‌کار می‌رود. از نظر بافت تسبیح در مناطق مختلف متفاوت است. در مناطق مختلف ایران، از چوب درخت بان و یولون گرفته تا پسته‌سنگ و سنجد، تسبیح می‌بافند. همچنین در برخی از استان‌های کشور در ایران از ابریشم نیز در ساخت تسبیح استفاده می‌شود. در کتاب‌های قدیمی اشاره شده‌است که در بعضی از مناطق ایران تسبیح به‌عنوان هدیه‌ای به پادشاهان و بزرگان داده می‌شد.

اما گاهی از سنگ‌هایی همچون عقیق، و فیروزه به‌جای چوب استفاده می‌شود. این رشته باریک و دراز در یک سو به یک کاسه و در سوی دیگر به کاسه و یک ردیف، و با سه تا شش دانه شروع می‌شود. هر دانه از این رشته تسبیح، یک مهره است که از هر طرف به چهار نخ باریک و طلایی متصل است. از دیگر اجزای تشکیل‌دهنده تسبیح هزاردانه است و از این میان، نخ چهارم تسبیح از بقیه قوی‌تر و ضخیم‌تر است. تسبیح هزاردانه برای بهبود و تقویت حافظه نیز مفید است.

در سال‌های اخیر، تعداد تسبیح‌های ساخته شده از چوب بسیار افزایش یافته‌است. این چوب‌ها در اندازه و رنگ‌های مختلف تولید می‌شوند. (به انگلیسی: Stratola ) نام درخت بزرگی است در نواحی استوایی شمال آفریقا که جنس آن مانند چوب خیزران است. چوب این درخت برای ساخت تسبیح و گاهی از چوب درختان دیگر مانند سرو استفاده می‌شود. رنگ چوب این درخت در مناطق استوایی بین زرد و طلایی و قهوه‌ای و مشکی متغییر است. این درخت در قرن 5 میلادی به آسیا برده شد و از قرن 9 میلادی به اروپا آورده شد.

شکل‌دادن چوب با چکش نیز متداول است. سنگ قیمتی دیگر که بیشتر تسبیح را به دست می‌دهد، سنگ "تانیت" است. این سنگ بیشتر جنبه‌ای زینتی دارد و معمولا سنگ‌های اصلی را که برای ساخت تسبیح استفاده می‌شوند، را به عنوان سنگ‌های تزیینی نگه می‌دارند. تسبیح‌هایی که با این سنگ ساخته می‌شوند گران و معمولا بسیار بزرگ هستند. در گذشته، در کشور مصر، برای ساخت تسبیح از مهره‌های طلا، نقره و عقیق، استفاده می‌کردند. بعدها مهره‌هایی از جنس برنز و مس و دیگر سنگ‌ها به این تسبیح‌ها افزودند. به مرور زمان، از فلزات دیگر نیز به ترکیب آن اضافه شدند.