بهترین زمان کاشت نخود فرنگی چه موقعی است - آموزش نحوه کاشت صحیح نخود فرنگی به همراه راهنمای خرید بذر نخود فرنگی

از نظر کاشت در اکثر نقاط معتدل جهان و نیز اغلب نقاط نیمه گرمسیری قابل کشت است. نخودفرنگی به رطوبت نسبی بالا، آب و هوای معتدل و خاک سنگین نیاز دارد. به مقدار اندکی نور نیازمند است و در اغلب موارد پس از مدتی به گل خواهد نشست. نخودفرنگی در تمام طول سال قابل کشت است، از این گیاه برای کاشت در اواخر بهار و اوایل تابستان استفاده می شود. البته فصل کاشت در هر منطقه‌ای متغیر است. بهترین زمان کشت برای کشت نخودفرنگی در پاییز و اوایل زمستان است. زیرا در این دو فصل، شرایط رشد و نمو مطلوب‌تر بوده و بوته‌های کوچک‌تر، محصول بیشتری می‌دهند. از کشت این گیاه به روش‌های خاکی و کاشت بذر پرهیز کنید زیرا بذرها در این روش‌ها ضعیف می‌شوند. روش کشت به صورت ردیفی که معمولا در اکثر اراضی قابل کشت است.

گل‌های نخودفرنگی از اواخر بهار تا پایان پاییز ظاهر می شوند. کشت این گیاه از دیر باز در مناطق معتدل و نیمه گرمسیری انجام می گرفته است. مهمترین ارقام زراعی این گیاه به ترتیب عبارتند از: Pelargonium hiphylla ، Pelargonium pelargonium و pelargonium sp. از میان این ارقام، Pelargonium pelargonium و Pelargonium hiphylla به ترتیب دارای بالاترین سطح زیر کشت بوده و سایر ارقام به عنوان ارقام پاییزه شناخته شده اند. از این گیاه به روش آبیاری به شیوه غرقابی و آبیاری بارانی و همچنین استفاده از مالچ برای تثبیت شن های روان، استفاده می شود.

نخودفرنگی گیاه دورگه ای از نخود فرنگی وحشی و لوبیا چشم بلبلی است و در اکثر نقاط دنیا می روید و پرورش داده می شود. نخودفرنگی، هم نخودفرنگی های سفید و هم قرمز دارد. رنگ بنفش آن که در نخودفرنگی وجود دارد، در اثر کشت دانه در یک خاک نرم به دست می آید. کشت این گیاه به خاکهایی با زهکشی خوب نیاز دارد و این خاک باید دارای زهکشی مناسب باشد. در مناطقی که به علت بالا بودن رطوبت هوا امکان کشت نخودفرنگی در آنها نیست، کاشت این گیاه در زمینهای سبک امکان پذیر است. نخودفرنگی از گیاهان یک پایه ای به شمار می رود که در شرایط مساعد تا اواخر قرن بیستم در کشورهای اروپایی رشد پیدا کرد. در بین گیاهان یک پایه نخودفرنگی از نظر عملکرد، اهمیت بیشتری دارد و این گیاه به دلیل داشتن پروتیین، فسفر، کلسیم، منیزیم و پتاسیم اهمیت بسیار زیادی در تغذیه دارد.

این گیاه از خانواده بقولات ( Phylalandaceae ) میباشد. نخودفرنگی یکساله و دوساله، نسبت به سایر ارقام، نیاز بیشتری به آب دارد و در این شرایط، به آبیاری بیشتری نیاز دارد. این گیاه یک ساله به صورت بوته است. ارتفاع بوته در این گیاه به طور متوسط به 2 متر و 15 سانتیمتر می‌رسد. این گیاه به علت نیاز آبی کم، برای زمین‌های خشک و نیم خشک مناسب است. نخودفرنگی را به صورت گیاه گلدانی نیز می‌کارند. این گیاه بومی جنوب غربی آسیا و شمال افریقا است. نخودفرنگی از نظر ارزش غذایی، منبع مناسبی از نشاسته به حساب می‌آید و علاوه بر داشتن نشاسته مقاوم، منبع مناسبی از ویتامین C محسوب می‌شود. ویتامین C یک آنتی اکسیدان قوی می‌باشد. ویتامین C باعث تقویت سیستم ایمنی بدن شده و در مبارزه با عفونت‌ها تاثیر خوبی دارد.

نخودفرنگی بیشتر به صورت تازه خوری (بلال) و طبخ در روغن مصرف می‌شود. در کشور ما نخودفرنگی بیشتر به صورت تازه خوری (بلال) و طبخ در روغن مصرف می‌شود. از نظر طعم و مزه دارای مقدار زیادی پروتیین است و جزو حبوبات پر مصرف تلقی می‌شود و به عنوان یک غذای کم کالری و غنی از پروتیین مورد توجه است، به طوری که در هر 100 گرم نخودفرنگی 12 کیلوکالری انرژی نهفته است. نخودفرنگی مقدار زیادی فیبر دارد و این امر باعث کاهش کلسترول خون شده و از بروز بیماری‌های قلبی عروقی پیشگیری می‌کند. علاوه بر آن فیبر باعث احساس سیری در فرد می‌شود. فیبر موجود در این دانه باعث می‌شود مدت بیشتری احساس سیری کنیم و کالری کمتری مصرف کنیم و در نتیجه برای کاهش وزن مفید باشد.

نخود فرنگی‌ها بیشتر به صورت یکساله کشت می‌شوند و ممکن است یکساله و دوساله باشند. برخی ارقام آن یک ساله نیز هستند. ارتفاع نخودفرنگی در حدود 7 سانتی متر و گاهی در حدود 15 سانتی متر می باشد. این گیاه دارای ریشه غده ای و نسبتا عمیق بوده و ساقه آن پوشیده از تارهای خشن و بلند است. رنگ ساقه به دلیل وجود الیاف فراوان قرمز است. برگ ها متناوب، به طول حدود 50 سانتی متر و دارای بریدگی های متعدد بوده و یک نوک برگ نیز ممکن است ظاهر شود. برگ ها همیشه سبز و دارای لکه های سفید رنگ و گل ها ریز سفید متمایل به آبی می باشد. گیاه دارای ریشه متورم و منشعب بوده و در زمین های شنی و مرطوب تا عمیق می روید. نخود فرنگی سرشار از ویتامین های A ، B1 و B2 ، پتاسیم، کلسیم و فسفر می باشد.

در ایران در جنوب استان گلستان، در شهرستان گنبدکاووس کشت می شود. این گیاه در اوایل پاییز و اوایل زمستان محصول می دهد و در اواخر بهار و اوایل تابستان به بار می نشیند. به طور معمول نخودفرنگی های کشت شده در پاییز، اوایل زمستان و اوایل بهار را برای کشت انتخاب می کنند. کشت بذر برای این منظور در فصل بهار و اوایل تابستان انجام می شود. برای تولید نخودفرنگی، یک رقم از نژاد های مختلف آن انتخاب می شود. در نتیجه این گیاه نیز می تواند در مناطق مختلف دنیا کشت شود. معمولا برای هر بوته بذر نخودفرنگی، یک فصل کاشت مورد استفاده قرار می گیرد. هر بوته از نخودفرنگی ها در حدود 10 تا 12 روز پس از کاشت و در اواسط تا اواخر پاییز و اوایل زمستان شروع به جوانه زدن می کند. در برخی از موارد، از نخودفرنگی های جوانه زده می توان برداشت کرد.