راهنمای خرید بهترین پماد برای از بین بردن جای بخیه و سوختگی قدیمی با قیمت مناسب و ارزان

انواع دیگری از پمادها نیز وجود دارند که بدون نسخه به فروش می‌رسند اما استفاده از آن‌ها نیز بی خطر نیست. این پمادها می‌توانند به عنوان پمادهای مرطوب کننده یا محافظ پوست نیز مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان نمونه، پمادهایی مانند لیدوکایین، می‌توانند به تسکین ورم مفاصل و کمک به رفع خارش و سوزش سر دل کمک کنند. همچنین، ممکن است به عنوان یک کرم یا پماد روی زخم‌ها و سوختگی‌ها استفاده شوند. بعضی دیگر از پمادها از جمله هیدروکورتیزون یا هیدروکینون نیز دارای اثرات ضدالتهابی و لایه برداری هستند، از این رو ممکن است استفاده از آن‌ها در موارد خاصی تجویز شود. پزشک با استفاده از نمونه‌ای که از پوست تهیه می‌کند، می‌تواند پماد را از لحاظ ساختار و چگونگی اثرگذاری تعیین کند. مهم‌ترین مسیله در انتخاب یک پماد، نوع آن است که باید بر اساس نوع جراحت به کار گرفته شده باشد .

آنها برای رفع یک بیماری خفیف مانند قرمزی یا تحریکات چشمی به کار می‌روند، اما اغلب فقط در تسکین درد به کار می‌روند و عوارض جانبی خاصی را موجب نمی‌شوند. در مواردی که علت درد و ناراحتی خشکی چشم است از مواد نرم کننده درون چشم یا مواد سخت کننده می‌توان کمک گرفت.برای رفع تیرگی و سوزش چشم، مصرف دو عدد قرص آسپیرین کافی است. همچنین می‌توان از مالیدن کرم‌های چرب کننده اطراف پلک یا محلول‌های حاوی مواد چرب یا ژل‌های شستشو به زیر چشم‌ها اجتناب نمود. در موارد نادر، کرم‌ها می‌توانند منجر به سوراخ شدن مجرای اشکی یا عفونت شوند. در صورتی که علت درد خشکی چشم باشد، مصرف پماد آنتی بیوتیک برای رفع تورم و قرمزی چشم نیز به کمک خواهد آمد. توجه داشته باشید که پماد را باید فقط دور چشم‌ها و قبل از استفاده از هرگونه ماده پوشاننده دیگر روی پوست قرار دهید. 

پمادهای چشمی شامل مواد نرم کننده‌ای است که در چشم قرار می‌گیرد. به منظور محافظت از چشم در برابر اشعه ماوراء بنفش نور خورشید ( UV )، از ضد آفتاب استفاده می‌شود. بعضی از داروها به خودی خود از طریق جلوگیری از عبور نور، از پوست در برابر نور خورشید ( UV ) محافظت می‌کنند. پمادها به دو دسته کلی پمادهای موضعی (مثل هیدروکورتیزون)، پمادهای موضعی (مثل هیدروکورتیزون) و پمادهای سیستمیک (مثل پماد کلشیسین و کوتریموکسازول) تقسیم می‌شوند. پمادها دارای اثر ضد التهاب یا پیشگیری کننده هستند. پمادهای موضعی حاوی استروییدهای خاص (مثل کورتیکواستروییدها) یا مواد مسدود کننده (مثل دگزامتازون، پرادین) هستند. برخی از این داروها فقط باید با صلاحدید پزشک استفاده شوند. 

 پمادهای چشمی برای رفع مشکل ناراحتی ناشی از سوزش، قرمزی، پوسته ریزی یا دیگر مشکلات چشم به کار می‌روند. پمادها در اشکال کرم - ژل - پماد وجود دارند. پمادهای ساده که همه برای درمان ناراحتی‌های جزیی استفاده می‌شود پمادهایی هستند که از آنها استفاده می‌شود و پمادهایی که برای درمان مشکلات شدید، حاد یا خطرناک به کار می‌رود پمادهایی هستند که در آن از ماده شیمیایی برای برطرف شدن مشکل استفاده شده است. پماد می‌تواند از کرم یا پماد ساده یا پمادهای ویژه تهیه شود که در اشکال و اندازه‌های مختلف وجود دارد. پمادهای ویژه می‌تواند به تنهایی یا به صورت یک واحد مجزا برای مشکلات خاص به کار رود. کرم‌های چشمی به صورت کلی در تمام انواع پمادها وجود دارند.

کرم‌ها و پمادها با نفوذ به درون بافت بدن و عبور از بافت غشاء به داخل آن نفوذ می‌کنند. کرم‌ها و پمادها می‌توانند در داخل سلول و به عنوان ماده نفوذگر به کار روند یا در داخل یا روی غشاء سلول نفوذ کنند. پمادها و کرمها حاوی ماده فعال (به فرانسوی: Phenomenon یا Genthaler ) و یا غیر فعال هستند. کرم‌ها در درمان بسیاری از بیماری‌ها موثرند. مواد فعال (به فرانسوی: Active phenomenon یا Genthaler ) مواد فعالی هستند که می‌توانند در بدن انسان و حیوان باقی بمانند و یا خود به خود فعال شوند. کرمها می‌توانند برای پیشگیری از برخی بیماری‌ها استفاده شوند. داروها در مقایسه با انواع دیگر مواد فعال، ماندگاری بسیار بیشتری دارند و برای مدت زمانی طولانی‌تر در بدن باقی می‌مانند. در مقابل داروها می‌توانند با عوارض جدی برای بدن همراه باشند. 

بعضی پمادها ممکن است حاوی روغن‌های گیاهی و یا عصاره‌های حیوانی باشند. پمادها را می‌توان برای برطرف کردن ورم یا خشکی به‌کار برد.  بعضی پمادها ممکن است حاوی یک عامل تحریک‌کننده اعصاب، عوامل ضدمیکروبی یا حتی آنتی‌بیوتیک باشند. پمادها را نباید برای بیماری‌های پوستی مثل درماتیت یا اگزما تجویز کرد. پمادها را باید با احتیاط مصرف کرد زیرا ممکن است باعث کاهش فشار داخل چشم شوند. 

در این روش داروها از طریق یک لایه نازک وارد پوست می‌شوند. این روش برای درمان‌های موضعی و یا گاهی برای جراحی است. در این روش از پمادهایی مثل لیدوکایین و انواع جدیدتر آن به نام دیکلوفناک استفاده می‌شود. این روش با استفاده از یک داروی بیحس کننده موضعی (به انگلیسی: nerve - diazed ) صورت می‌گیرد. این روش یکی از متداول‌ترین و موثرترین روش‌های درمان عفونت است. از داروهای بیحس کننده برای برطرف کردن احساس خارش و درد استفاده می‌شود. همچنین از این روش می‌توان برای درمان برخی عوارض جانبی، مانند درد، سوزن سوزن شدن و یا حساسیت در قسمت مورد نظر استفاده کرد. در درمان از طریق تزریق گاز اوزون به داخل پوست برای درمان عفونت استفاده می‌شود. در این روش در عرض 20 ثانیه حدود یک کیلوگرم گاز اوزون با سرعت بسیار بالا در بدن تزریق می‌شود.

پماد‌ها یا کرم‌ها معمولا برای بهبود زخم‌ها، سوختگی‌ها و آسیب‌های پوستی استفاده می‌شوند اما پمادهای پزشکی برای درمان برخی بیماری‌ها بکار می‌رود. پمادهای چشمی از ترکیبات شیمیایی مختلفی تهیه می‌شوند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ترکیبات سولفونیل اوره، اسید اگزالیک یا اسید مالیک اشاره کرد. اسید مالیک به طور طبیعی در بدن موجود می‌باشد، اما در برخی موارد از راه‌هایی مانند مصرف برخی مواد معدنی مثل نمک یا مخمر نیز ممکن است به این ماده دسترسی یافت. مواد شیمیایی دیگر هم مانند مواد شیمیایی آرایشی و بهداشتی و رنگ مو نیز می‌تواند موجب تولید کرم یا پماد شود. این کرم‌ها معمولا به کمک مواد ضدعفونی کننده ضد باکتری ساخته می‌شوند. بعضی افراد ممکن است با مالیدن روی بدن فرد دیگر به آن آسیب وارد کنند. به این نوع کرم‌ها کرم‌های سوختگی گفته می‌شود. 

این پمادها به شکل لوسیون و پمادهای چشمی هستند و از لحاظ پزشکی برای درمان عفونت‌های چشمی استفاده می‌شوند. پمادها می‌توانند به صورت خوراکی یا بر روی پوست بدن مورد استفاده قرار گیرند. پمادها از نظر ساختاری به دو دسته کرم (به فرانسوی: Pouch ) و پماد (به فرانسوی: Percival ) تقسیم می‌شوند.پمادهای کرم شکل حاوی مخلوطی از آب با روغن بوده که باعث نرمی پوست می‌شود .پمادهای کرم شکل از محلول آب و روغن با ذرات جامد که به شکل سوسپانسیون هستند تشکیل شده‌اند. پمادهای پماد شکل به شکل محلول در آب بوده پمادهای کرم شکل در دمای بدن شروع به حل شدن می‌کند.