نانچیکو چیست - راهنمای خرید انواع نانچیکو ( دخترانه ، کودکان و ... ) با قیمت مناسب و ارزان

نانچیکو توسط ارتش ایالات متحده آمریکا به رسمیت شناخته شده و در بسیاری از نبردهای مهم بین‌المللی از جمله جنگ جهانی دوم استفاده شد.از آن برای حمله به دشمن یا دفاع شخصی نیز استفاده می‌کنند. استفاده از نانچیکو در طول جنگ جهانی دوم توسعه پیدا کرد. یک مدل اولیه به نام " نانچیکو زوماکی" ( Nakaiku Zhumaki ) اولین مورد استفاده از نانچیکو در جنگ جهانی دوم بود. این سلاح از دو میله نازک تشکیل می‌شود که یک انتهای آن بر روی یک زنجیر قفل شده و انتهای دیگر آن بر روی یک طناب نازک به زنجیر متصل است.

نانچیکو را به عنوان سلاح اصلی و برای حمله استفاده می‌کنند. همچنین، یک سلاح کاربردی در ورزش‌های رزمی مانند: کاراته و جودو است. نانچیکو انواع زیادی دارد. دسته نانچیکو معمولا از دو میله که یکی بزرگتر و کوتاهتر است تشکیل شده‌است. یک زنجیر یا طناب کوتاه در انتهای آن وجود دارد که از یک مهره در جلوی این مهره به عنوان اهرم استفاده می‌شود. اگر مهره از مهره جدا شود، این مهره آزاد می‌شود و می‌تواند با هر فشاری که مهره می‌خواهد، آن را در نقطه‌ای خاص متوقف کند. یک نانچیکو معمولا دارای یک حلقه در جلوی حلقه خود است. به این نوع نانچیکو حلقه نجات می‌گویند. طول این حلقه می‌تواند متفاوت باشد.

نانچیکو در اصل یک ورزش باستانی است اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی و پیدایش دستگاه‌ها و سلاح‌های مدرن امروزی نقش آن نیز با سرعتی فزاینده تغییر کرده‌است. این سلاح از ترکیب میله‌های خمیده و فلزی با یک تسمه تشکیل می‌شود که در پشت مفصل قرار می‌گیرند. در حقیقت این سلاح در جنگ‌های مدرن امروزی بیش از هر زمان دیگری کاربرد دارد. این نوع نانچیکو از طریق یک نیروی ارتعاشی از یک میله به یک قطعه چوبی متصل می‌شود.

البته در بعضی از فرهنگ‌ها مانند روسیه نیز از این سلاح استفاده می‌شود. این سلاح با دست چپ و در حالت خم کردن آرنج در دست راست گرفته می‌شود. نانچیکو از دو تیر و دو دسته (در حدود دو کیلو و پنجاه) تشکیل شده است که در انتها با یک زنجیر یا طناب کوتاه به هم متصل می‌شوند. در حالت باز کردن سلاح میله‌های نانچیکو در دو طرف آن به یکدیگر قلاب می‌شوند. این سلاح هم اکنون در سراسر جهان برای آموزش هنرهای رزمی مختلف بخصوص وینگ چون به کار می‌رود. نانچیکو دارای دو نوع مختلف برای تمرین‌های سنتی می‌باشد. یکی از این دو نوع، که آن را در ژاپن "ژاکوبی" می‌نامند، به شکل مخروطی می‌باشد

این سلاح به طور گسترده به عنوان سلاح نهایی و برای غلبه بر حریف و دفاع از خود استفاده می‌شود و در هنرهای رزمی ژاپنی مثل کاراته نیز کاربرد فراوانی دارد. این سلاح در ژاپن بسیار رایج است و در بیشتر رشته‌های رزمی آن را آموزش می‌دهند. نانچیکو از یک میله پهن که انتهای آن به یک قفل یا بند وصل شده است تشکیل شده‌است که روی آن یک تکه پارچه نرم یا نخی کشیده شده‌است.این نوع نانچیکو اغلب به عنوان یک سلاح سرد شناخته شده‌است که اغلب با این روش مبارزه می‌شود

در بیشتر رشته‌های رزمی نانچیکو معمولا در دست، پا و زانو استفاده می‌شود. از نانچیکو در هنرهای رزمی بسیاری در ژاپن استفاده می‌شود و برای ساخت چوب‌ها و نیزه‌ها از آن استفاده می‌کنند. بسیاری از مردم ژاپن آن را می‌شناسند و با آن آشنایی دارند و اغلب برای انجام کارهای روزمره خود از آن استفاده می‌کنند. بیشتر رشته‌های رزمی ژاپنی از نانچیکو برای جنگ، دفاع و حمله استفاده می‌کنند. در اکثر رشته‌های رزمی از نانچیکو استفاده نمی‌شود، اما می‌توان برای تمرین به عنوان سلاح سرد در داخل و خارج ساختمان استفاده کرد و برای انجام بسیاری از کارهای دیگر در بین مردم رایج است.

نانچیکو را می‌توان نوعی سلاح نیمه سنگین، خشن و خطرناک نامید که دارای تیغه‌های گرد است و از چوب ساخته شده و همچنین دارای یک قبضه و دسته چوبی است که با یک زنجیر یا طناب کوتاه به هم متصل هستند. استفاده از نانچیکو در مبارزه و دفاع شخصی رواج یافته است. در ابتدا این سلاح به منظور جنگ‌های شهری در قرن نوزده میلادی اختراع شد که به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفت.