بررسی علت لکه های قرمز پوستی و روش های رفع آن

لکه های قرمز پوستی می توانند موقتی و قابل برگشت بوده یا حتی تا آخر عمر همراه فرد باشند و در برخی موارد نیز لکه های قرمزی باقی می مانند که فقط با استفاده از درمان های رایج پوستی بهبود پیدا می کنند. این لکه های قرمز پوستی معمولا به کمک لیزر درمانی یا میکرودرم درمان می شوند. برخی از لکه های قرمز پوستی به صورت دائمی بوده و از بین می روند. اما برخی دیگر را باید به کمک اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از گسترش لکه های قرمز پوستی از بین برد. در این مقاله ابتدا به معرفی شایعترین انواع لکه های قرمز پوستی (اپیدمی) پرداخته و در ادامه به روش های درمان آنها و نیز علائم و نشانه های بالینی این لکه ها اشاره می شود.

این نوع لکه ها معمولا به رنگ قهوه ای یا مشکی هستند و غالبا بر روی پوست صورت، گردن، سینه و کف دست دیده می شوند. بسیاری از افراد به محض اینکه سطح ملانین پوست آنها افزایش پیدا می کند، دچار چنین لکه هایی خواهند شد. گاهی به صورت لکه هایی به رنگ صورتی یا قرمز در محل لکه‌های قرمز پوستی ایجاد می شوند و گاهی نیز به صورت پراکنده در سراسر بدن پخش خواهند شد.

لکه های قرمز رنگ پوست گاهی از علایم بیماری هایی مانند پسوریازیس و لیکن پلان (که معمولا در پوست‌های حساس و تحریک پذیر ایجاد می شود) هستند. این وضعیت موجب بروز التهاب و زخم در سطح پوست می شود. این لکه ها در اثر تابش نور خورشید، مواد آرایشی و سایر مواد تحریک کننده نیز به وجود می آیند. همچنین احتمال دارد که این لکه ها حاصل عوامل ژنتیکی باشند. لکه های قرمز معمولا در اثر تغییرات فیزیکی ای مثل بلند کردن یا فشار دادن اشیاء سنگین و یا اصطکاک با پوست ایجاد می شوند.

بنابراین با توجه به شیوع نسبتا بالای این ضایعه ها در خانم های حامله و کودکان در سنین مدرسه و همچنین شیوع نسبتا کم ابتلا به لکه های مذکور، انجام اقدامات حفاظتی در کاهش بروز این لکه های پوستی بسیار مهم می باشد. 

در حال حاضر استفاده از کرم های ضد لک از قبیل کرم های حاوی رتینوییدها که عموما به نام ضد لک نیز شناخته می شوند، در برخی از بیماران موثر بوده است. اما مطالعات نشان می دهد که استفاده از این کرم ها نیز در برخی از بیماران موثر واقع نشده است. به نظر می رسد که این افراد نسبت به درمان موضعی با این کرم ها یا درمان سیستمیک با آنها در مقایسه با کرم های روشن کننده تر آسیب پذیر ترند، به ویژه کرم های رتینویید (که غالبا حاوی رتینویید بوده و مکانیسم اثر آنها بر روی لک ها اثبات نشده است).

در صورت ایجاد این لکه ها، کرم های ضد لک می توانند موجب توقف رشد سلول های بدخیم گردند. بنابراین در صورتی که درمان موضعی مورد استفاده قرار گرفته است، استفاده از کرم های ضدآفتاب فاقد هیدروکینون در کنار این کرم ها می تواند در صورت تاثیر بر روی رشد مجدد سلولی، از ایجاد لک جلوگیری نماید.

همچنین استفاده از کرم‌های موضعی به طور مداوم و متناسب با لکه های قرمز، پوست را از معرض آلودگی های محیطی، تماس با نور خورشید و در کل ایجاد ضایعات پوستی جدید محافظت می نماید. علاوه بر این بهترین راه پیشگیری از بروز لکه های قرمز پوستی اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور خورشید و اشعه فرابنفش نور است. قرار گرفتن زیاد در معرض نور خورشید باعث ایجاد لکه های قرمز در سطح پوست می شود.

یکی دیگر از روش های درمانی موجود برای این عارضه، استفاده از ماسک لایه بردار است. این روش با هدف کاهش لایه سلول های مرده روی پوست انجام می شود. در این روش از یک لایه خارجی استفاده می شود که معمولا از اسید استیاریک ساخته شده است. لایه بردارها با از بین بردن سلول های مرده و جایگزین کردن سلول های سالم، موجب از بین رفتن لکه های پوستی می شوند.

با این وجود در برخی از افراد لکه های قرمز پوستی حتی بدون درمان نیز به خودی خود رفع می شوند. لکه های ناشی از جای جوش یک عامل عمده برای ایجاد لک در پوست می باشند که البته با رعایت صحیح بهداشت، می توان به شکل موضعی یا خوراکی نیز این لکه ها را از بین برد. در برخی موارد این لکه ها به صورت ارثی بروز می کنند. درمان های موضعی، آنتی باکتریال و کرم های لایه بردار در از بین بردن این عارضه موثر واقع می شوند. بسیاری از این لکه ها بعد از طی دوره زمانی کوتاهی از بین می روند.