مواد اولیه حصیر بافی - راهنمای خرید حصیر بافی پلاستیکی و سنتی گیلان با قیمت مناسب

یکی از ویژگی های مهم صنایع دستی، استفاده‌های آن در تولید پوشاک، حصیربافی و سایر زیراندازهایی است که از طریق دست بافته می‌شوند. علاوه بر این، در این رشته می توان از تکنیک‌های ساخت سوزن و قلاب و همچنین روش‌های بافت نقوش حیوانی و گیاهی بهره گرفت. همچنین از بافت پارچه‌های پرزدار، دستمال‌های نمدی، پرده‌ها و جنده‌های پشمی نیز می توان به عنوان روش‌های کاربردی در ساخت زیرانداز استفاده کرد. بر این اساس می توان گفت حصیر بافی به عنوان یکی از زیرشاخه‌های بافندگی سنتی از گذشته تاکنون در فرهنگ و معماری ایران جایگاه ویژه ای دارد. 

در ایران در مناطق مختلف شمال کشور و مناطقی مانند آذربایجان غربی و شرقی، کردستان، کرمانشاه، کرمان، سیستان و بلوچستان، یزد، خراسان، کرمان، هرمزگان، سمنان، قم، کاشان، بوشهر، فارس و خراسان به تولید و بافت گلیم می پردازد. نقوش فرش ترکمن از طرح هایی تشکیل شده است که به طور کلی یا با زمینه اصلی فرش در هم آمیخته اند یا از یک دیگر جدا شده اند. در طرح های اصلی، از رنگ های قرمز، سبز، سفید، آبی و زرد استفاده می شود. در طرح های فرعی از رنگ های قرمز، آبی، صورتی، زرد و سفید استفاده می شود. در حال حاضر بیشتر تولید های دستی مربوط به تولید فرش ترکمن می شود. گلیم های ساده بافته شده در منطقه ترکمن صحرا و روستاهای آنها در ابعاد 3 متر در 4 متر با رنگ های قرمز، قهوه ای و مشکی است. 

به طور کلی هنر پارچه بافی از جمله زیباترین هنرهای مورد پسند و توجه بشر است که به طور عمده به صورت ذهنی و تصویری انجام می گیرد و هنرمندان این رشته به دلیل داشتن ذهنی جستجوگر از هیچ نوع قالب ذهنی به لحاظ هنری بهره نگرفته و به خلق آثار متنوع و گوناگون می پردازند. یکی از کهن ترین و معروف ترین این نوع هنر که در میان مردم کشورمان دارای محبوبیت بوده و بسیاری از آنان از آن به عنوان وسیله سرگرمی و فراغت یاد می کنند، "حصیربافی" است. از آنجا که "حصیر" قدیمی ترین زیرانداز به دست آمده توسط بشر است، به یقین می توان گفت، اولین زیرانداز و در واقع نخستین فرش منسوج نیز توسط همین رشته از بافته های دستی تولید شده است.

در ایران نیز به سبب برخورداری از پیشینه غنی به طور خاص، در تولید پارچه و پوشاک به این حرفه توجه شده است. در این میان اما، صنایع دستی ایران، چون سایر تولیدات داخلی، به دلیل عدم شناخت کافی، در بسیاری از موارد، مورد غفلت و بی توجهی واقع شده و برخی از هنرمندان آن با وجود تلاش های فراوان، به فراموشی سپرده شده اند. در این پایان نامه سعی برآن شده است تا ضمن شناسایی رشته عباتند از بافندگی های مختلف استان گیلان، انواع آن با اشاره به مشخصات، تاریخچه و تکنیک های مختلف آن معرفی شود و سپس با توجه به یافته های این پژوهش، از جمله یافته های نگارنده در پژوهش های پیشین، به معرفی تعدادی از آنان و ارایه پیشنهادهایی به منظور گسترش و توسعه صنایع دستی استان گیلان پرداخته شود.

در میان انواع گلیم، گلیم نقش برجسته را باید برجسته‌ترین نوع آن دانست، زیرا در این حالت نقش بر زمینه نقش دیگری سوار بوده و بر آن نقش، نقوشی به صورت نقش های دو وجهی اجرا شده است. در این حالت تنها نقوش دو وجهی اجرا شده است ولی در نقش برجسته های نقش برجسته های نیم دو وجهی نیز وجود دارد. با توجه به اهمیت گلیم های نقش برجسته در فرهنگ و هنر ایران، این گلیم از گذشته های دور در ایران رواج داشته است. اما امروزه از اهمیت و اعتبار خاصی برخوردار نیست و به همان شکل و شکل متداولش باقی مانده است.

گلیم های نقش برجسته، از نقش هایی با تنوع زیاد و ابعاد گوناگون تشکیل شده اند. در مورد نحوه ایجاد نقش ها، نظریات مختلفی گفته شده است که از مهم ترین آنها می توان از وجود نقش انسانی روی گلیم های ساده و ساده بافته شده با نقشه های هندسی نام برد. یکی دیگر از نظریات، آن است که در گلیم هایی با نقش انسانی، خطوط عمودی ایجاد می شود.

"خیاطی"درلغت نامه دهخدا بدین گونه تعریف شده است:"عمل دوخت پارچه است برای دوخت پارچه‌های گوناگون می بایست پارچه های متفاوت از هم تهیه و به وسیله چرخ خیاطی یا چرخ های دیگر به صورت دوخت درآید." بر این اساس تاریخچه "خیاطی" به بیش از یک هزار و پانصد سال پیش برمی گردد و اولین وسیله و ابزار ریسندگی را که از پوست خام حیوانات تهیه شده بود در ایران "گابریلا" دختر ثروتمند رومی که به هنر خیاطی به عنوان وسیله‌ای برای خوش گذرانی توجه داشته ابداع کرد که با وجود گذشت نزدیک به پنج هزار سال هنوز هم از نظر صنعت نساجی جزو قدیمی‌ترین صنایع شناخته می‌شود که در حال حاضر به عنوان هنری شناخته می‌شود که بیش از نیم قرن قدمت دارد

بافت عبا و پیراهن برای زنان روستایی از قدیم الایام متداول بوده است ولی با پیشرفت تکنولوژی و اختراع دستگاه ژاکارد که توسط فرانسوی ها ساخته شد و به سرعت جایگزین چرخ دستی شد، عبا بافی نیز به تبع آن به ورطه فراموشی سپرده شد. عبابافی از دیرباز در مناطق مختلف رایج بوده و از گذشته‌های دور، با دست زنان و دختران روستا انجام می شد. در حال حاضر در بیشتر نقاط کشور، از جمله استان هرمزگان، در مراسم عزاداری و اعیاد و نیز اعیاد مذهبی مانند اعیاد قربان و غدیر، مراسم عزاداری برگزار می شود.

عبابافی را می توان از بافته های خاص به شمار آورد، به طوری که می توان آن را حاصل ذوق و سلیقه، استفاده از رنگ های متناسب با فرهنگ هر منطقه و نیز استفاده از مواد اولیه مرغوب دانست. در این میان، بافت عبا در روستاهای هرمزگان، از اصالت خاصی برخوردار است و با توجه به ظرافت و هنر، ظرافت، تکنیک و طراحی خاص، با کیفیت و ماندگاری قابل توجهی در میان مردم و مسیولان محلی به دست می آید.

از آنجایی که از پارچه های قدیمی می توان به عنوان مواد اولیه دستبافتها یاد کرد، لذا وجود آثاری به شیوه ی بافندگی مربوط به آن دوره، بیانگر وجود این صنعت در این دوره می باشد. بررسی های باستان شناسی گویای این مطلب است که در این ناحیه، انواع پارچه های گلدار و ساده بافته می شد و نقوش این پارچه ها با پیچش و خمش همراه بود، تا حدی که در مواردی از این نوع منسوجات برای پوشاندن دیوارها، ایجاد کتیبه ها و نقش ها، استفاده می شد.

در این پژوهش، با انجام مطالعات باستان شناسی در محوطه ی اطراف تخت سلیمان در استان آذربایجان غربی و بررسی نقوش موجود در بافته ها و منسوجات مصرفی آن دوران، به منظور شناخت هرچه بهتر نحوه ی بافت و نحوه ی نگهداری و همچنین چگونگی به وجود آمدن این هنرها، به منظور شناساندن هرچه بیشتر تاریخ و فرهنگ این مرزوبوم و نیز معرفی آثار تاریخی مربوط به آن دوره، در موزه های ایران و کشورهای دیگر در قالب های گوناگون انجام گرفته است.