راهنمای خرید آهنربا_آهنربا الکتریکی_آهنربا قوی با برق 220 برای کنتور برق با قیمت مناسب

قطباندرالوژی در برخی موارد می‌تواند به عنوان یک آهنرباها به تنهایی استفاده شود و با نام هایی مانند آهنرباها و آهنربای فلزی شناخته می‌شود. این آهنربا در اصل یک آهنربای دایم نیست بلکه شکلی از آهنرباها است که با استفاده از یک میدان مغناطیسی به شکل گردابی به یکدیگر متصل می‌شوند و نوعی آهنربای دایمی به حساب می‌آیند. در سال‌های اخیر آهنرباهای جدید به گونه‌ای طراحی شده‌اند که تنها یک طرف آن‌ها آهنربا و طرف دیگر آن‌ها حلقه باشد. به این آهنربا، آهنربا حلقه ( ring ) هم گفته می‌شود زیرا حلقه آن‌ها هیچ فاصله‌ای با آهنرباها ندارند.

این موضوع باعث شده که آهنرباهای حلقه نسبت به آهنرباها در صنعت و اتومبیل سازی بسیار مفید‌تر عمل کنند. دو شکل مختلف از آهنربای دایم وجود دارد که یکی از آن‌ها با آهنربای دایم آهن ربا و دیگر آهنربای حلقوی نامیده می‌شود. آهنربا از چهار آهنربای دایم به اضافه‌ی یک سیم پیچ و یک آهن ربا تشکیل شده است. یک آهن ربای حلقوی یک آهن ربای دایم را به وجود می‌آورد که باعث می‌شود قطب‌های آهنربا دارای خاصیت مغناطیسی شوند.

آهنرباهای حلقوی را می‌توان از نوع آهن ربای دایم و غیر پیوسته دانست. آهن ربای خطی، آهنربای خطی ساخته شده از سیم پیچ‌های مغناطیسی آهن ربای خطی، یک قطعه آهن ربای گردان است که بر روی آن یک صفحه‌ی نازک و انعطاف پذیر (مانند یک نوار) قرار دارد. یک آهنربای خطی دارای یک محور مغناطیسی است که به موازات صفحه‌ی آهن‌ربا می‌چرخد. آهنربای خطی مانند آهنرباهای حلقوی با استفاده از یک میله‌ی فلزی به آهنربای مرکزی متصل می‌شود. 

دو میدان مغناطیسی آهنربا با یکدیگر یکی نیستند اما از لحاظ طول زمان بین آن‌ها تفاوت وجود دارد. اگر یک میدان مغناطیسی از یک آهنربا عبور کند، در حالی که میدان مغناطیسی دیگری در حال حرکت باشد، نیروی مغناطیسی به وجود می‌آید. اثر آهنربایی باعث تغییر نیروی مغناطیسی در میان آهنربا می‌شود. در هر آهنربا، دو میدان مغناطیسی از طریق حرکت دو میله یا سیم روی سطح آهنربا به وجود می‌آید. زمانی که یک سیم به آهنربا نزدیک می‌شود، در اثر حرکت یک میله باردار در آهنربا ، این سیم به طرف مرکز خود و به سمت سیم دیگر حرکت می‌کند. اگر سیم یا میله روی یک آهنربا، دوایری کشیده شود، بین دوایری که کشیده شده‌اند میدان مغناطیسی ایجاد می‌شود. 

این آهنربا‌ها می‌توانند یکدیگر را دفع و یا به صورت مستقل به وجود بیایند. در برخی موارد که میدان مغناطیسی در قسمت انتهایی آهنربا بیشتر از قسمت مرکزی آن است می‌تواند به عنوان آهنربا‌های دایمی به حساب می‌آید. یکی از نکات بسیار مهم در انتخاب آهنربا این است که قطبشگر‌ها معمولا دارای یک قطب نیستند بلکه قطبنولوز به صورت موازی با هسته‌ی مغناطیسی یک آهن ربای دوار قرار دارد. قطبهای مغناطیسی معمولا هم در خود آهن ربای دوار و هم در اطراف آهنربا وجود دارند.

مغناطیس سنجهای مغناطیسی در حقیقت به ما این امکان را می‌دهند که میدان مغناطیسی آهن ربای ساکن و یا آهنرباهای متحرک را ارزیابی کنیم. در بعضی موارد قطبهای آهن ربا در برخی قسمتها نسبت به هم زاویه دار هستند. اگر این زاویه زیاد شود، آهنربای ساکن نسبت به آهنرباهای متحرک با میدان مغناطیسی متفاوتی روبرو خواهد شد و این موضوع به ویژه در آهنرباهای دوار شدیدتر است. 

بنابراین آهنربا به طرف نقطه‌ی خاص (قطب) حرکت می‌کند. با توجه به این‌که در آهنرباهای معمولی و مغناطیسی، قطب‌ها با هم ارتباط دارند می‌توان گفت که نقطه‌ی خاصی در آهنربا وجود ندارد که به آن نقطه‌ی eldiectanic گفته نشود و از آن‌جا که هیچ نقطه‌ی آهنربا، با هم ارتباط ندارند قطب‌ها همیشه در نزدیکی قطب‌های آهنربای اصلی هستند. با فرض این‌که قطب‌های اصلی، آهنرباهای دو قطبی هستند و هیچ ارتباطی به قطب‌های آهنربای اصلی ندارند، پس در مگنت‌ها، میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط آن‌ها، از میدان مغناطیسی مگنت اصلی که در وسط میدان قرار دارد و از آن‌جا که قطب‌های آهنربا به طرف قطب‌های آهنربای اصلی حرکت می‌کنند، قوی‌تر است. 

در سال 1797 ، دانشمند انگلیسی، جیمز ولت انگلیسی ادعا کرد که مغناطیس‌سنج‌هایی را طراحی کرده است که به آهنرباهای الکتریکی میدان مغناطیسی می‌دهند. این موضوع به نظر جالب‌توجه بود ولی به زودی با یک آزمایش جدی و البته بسیار خطرناک روبه‌رو شد و معلوم شد که این کار بدون ایجاد هیچ تغییری به سرانجام رسیده است. آزمایش‌ها در سال‌های بعد نشان دادند که آهنرباهای الکتریکی مغناطیسی می‌شوند. این موضوع در نهایت منجر به این شد که یک آهنربای الکتریکی ساده‌تر ساخته شود که در آن قطب‌هایی به نام ulsat ایجاد شده بود.

آهنرباهای الکتریکی در اصل برای انتقال الکتریسیته به کار برده می‌شدند ولی در سال‌های اخیر استفاده از آن‌ها به عنوان آهنرباهای ثابت در صنایع مختلف مطرح شده است. این آزمایش در سال 1893 به انجام رسید ولی دانشمندان بر این عقیده بودند که این آزمایش نمی‌تواند از اثرات مخربی که آهنرباهای الکتریکی بر محیط و اطرافیان می‌گذارند جلوگیری کند .

بر اساس این قطباشنایدرها، آهن رباهای مغناطیسی بر اساس تعداد قطبشان طبقه بندی می‌شوند. به‌عنوان مثال آهنرباهای قطبنترنی و قطبانترها با ابعاد یک سانتی‌متر، سه قطبی و شش قطبی می‌شوند. قطبا نیز با قطبیت میدان مغناطیسی بیان می‌شوند. بنابراین اگر به‌طور معمول از آهنرباهای الکتریکی استفاده کنیم، هر قطب می‌تواند به‌طور جداگانه دارای قطب‌های دیگری نیز باشد.

به همین ترتیب، یک آهنربا نمی‌تواند دارای قطب‌های دیگری مانند شش، هشت و یا هشت قطبی باشد، به همین دلیل آهن رباهای الکتریکی به آهنرباهای دوقطبی معروفند. آهنربای الکتریکی  به همراه یک آهنرباگیر (آهنرباگیر الکتریکی) که از یک میله آهن‌ربایی (آهنربا) ساخته شده است، یک آهنربای معلق نامیده می‌شود. 

آهن رباهای الکتریکی دیگر را می‌توان به یک قطب منفی مغناطیسی متصل کرد، یا می‌توان آن‌ها را به یک آهن ربا یا یک آهنربای الکتریکی دیگر اتصال داد تا میدان مغناطیسی ایجاد شده در آن‌ها، در همه آهن رباها یکسان باشد. آهنربای دایم یا آهنرباهای دایمی، هم در آهن رباهای مکانیکی و هم در آهن رباهای الکتریکی استفاده می‌شوند. آهنرباهای دایمی که برای انتقال جریان برق به کار می‌روند، دارای یک آهن ربای دایم (آهن رباهای الکتریکی) و یک آهنربای دایمی (آهن رباهای الکتریکی) می‌باشند و در هر دوی آن‌ها شدت میدان مغناطیسی ایجاد شده در یک آهن ربا و در نتیجه شدت میدان مغناطیسی در آهن رباها با هم برابر است.