طرز تهیه انواع آش - راهنمای خرید رشته آشی، کنسور آش و آش نیمه آماده ( آش دوغ، آش رشته، شله قلمکار، آش ترخینه و شلغم )

آش رشته از محبوب‌ترین غذاهای ایرانیان در شهرهای مختلف ایران می‌باشد.در واقع این آش به نوعی غذاست که آن را در مجالس، میهمانی‌ها و دورهمی‌ها سرو می‌کنند. رشته را تفت میدهند و به شکل رشته‌های برشته و یا خلال شده در می‌آورند و همراه با گوشت و روغن زیتون می‌پزند. آش رشته را به نسبت‌های مساوی به همراه گوشت و سبزی‌های معطر و نعنا داغ برای تزیین استفاده می‌کنند. در برخی شهرها آش رشته به همراه گوشت نیز سرو می‌شود. رشته‌ای که رشته‌اش را می‌خورند، به روش‌های مختلف خورده می‌شود. در برخی از شهرهای ایران، رشته‌ها را با گوشت و مرغ می‌خورند و در برخی دیگر، رشته‌ها را با گوشت گاو می‌پزند. 

رشته‌ها و جو را با آب می‌جوشانند و پس از کمی نرم شدن (حدودا یک دقیقه) آن را صاف می‌کنند. آن را در صافی می‌ریزند و تفاله آن را با شیر مخلوط می‌کنند. آب باقی‌مانده در رشته را دور می‌ریزند و باقی‌مانده را در شیر می‌جوشانند و با گوشت چرخ‌کرده، پیاز داغ و نعناع داغ به آن اضافه می‌کنند. سبزی‌ها و حبوبات را به آش افزوده و به‌اندازه دلخواه می‌پزند. گاهی در برخی نقاط به آش جو کمی جعفری خشک اضافه می‌کنند. با این کار آش جو لعاب بیشتری پیدا می‌کند.

رشته آشی یکی از ساده‌ترین رشته‌های آشپزی ایرانی است که با یک ماده اصلی به نام "آش جو" پخته می‌شود و این رشته که مواد لازم آن را رشته آشی تشکیل می‌دهد در اصل از سبزی‌های متفاوتی تشکیل شده است. اگر این رشته از حبوبات یا رشته جو پرک درست شود، آش جو نام می‌گیرد و اگر از سبزی‌ها مثل جعفری، نعناع یا مرزه برای تزیین آش استفاده شود به آن آش رشته می‌گویند. ابتدا رشته آشی را به صورت رشته‌های نازک برش می‌زنیم. از نظر مزه رشته‌ها با هم متفاوت هستند و اگر بخواهید آش طعم متفاوتی داشته باشد می‌توانید هنگام پخت رشته آشی، رشته‌ها را اضافه کنید. 

این آش باید کمی نرم پخته شود و پس از پخته شدن کامل در آب یا شیر داغ (در حالت عادی) لعاب دهد و چند لحظه در آبکش ریخته شده و کاملا خشک شود. در بعضی مناطق آش رشته را در دیگ مسی یا سفالی و روی آتش و با آب‌جوش پخته‌و با گردو و ادویه محلی می‌پزند.آش رشته سنتی، یکی از غنی‌ترین غذاهای سفره ایرانی محسوب می‌شود. این نوع آش دارای مواد معدنی فراوان مثل پتاسیم، فسفر، مس، آهن و ویتامین‌های A و B و اسید فولیک و انواع مواد مغذی دیگر است. با توجه به خواص درمانی و تقویت کنندگی سبزی‌ها (مخصوصا جعفری)، آن را در درمان بیماری‌ها مصرف می‌کنند. همچنین با توجه به نوع منطقه آب و هوایی، این نوع آش باید به صورت تازه مصرف شود. 

آش جو نیز همان آش رشته است اما با سبزی‌های متفاوت. آش جو و رشته آش جو از حبوباتی مثل ماش، نخود، عدس و ماش و حبوبات دیگر تشکیل شده است که اگر در این میان حبوبات را که به نسبت بیشتر از آش رشته می‌باشد در دیگ سنگی یا دیگ‌های سفالی ریختیم رشته با حبوبات مخلوط می‌شود. در ضمن آش جو از حبوباتی مثل جو، باقلا، نخود، عدس و ماش تشکیل شده است. آش رشته دارای حبوبات بسیاری است که شاید بیشترین حبوبات در آن یافت شود، به خصوص جو. جو از حبوباتی مثل گندم، جو و غیره تشکیل شده و به خاطر بوی مطبوعی که دارد بیشتر در آش رشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ضمن آش جو بیشتر از سوپ جو که از جو پخته تشکیل شده است در بعضی از خانواده‌های ایرانی پخته می‌شود.البته در بعضی مناطق نیز نوعی سبزی به نام نعناعی به آن اضافه می‌کنند. آشی است که از سبزی آش‌های دیگر بهتر درست می‌شود و علاوه بر حبوبات و سبزی، نعناعی که در آن استفاده می‌شود نیز مقوی است و می‌توان به عنوان دسر در جشن‌ها و مهمانی‌ها سرو نمود. آش شله قلمکار از جمله آش‌های اصیل ایرانی است و قدمت زیادی دارد. حبوبات را از قبل خیسانده و به آب پخته شده برنج اضافه می‌کنند. گندم را نیز قبلا می‌جوشانند تا نرم شود، سپس همراه نمک به آب برنج افزوده و به آن می‌افزایند تا گندم با آب مخلوط شود، سپس برنج را در دیگ ریخته و می‌گذارند تا آب آن تبخیر شود. 

اگر یک بار در ایران از این آش نوش جان کنید، حتما از مزه لذیذ آن شگفت زده خواهید شد. در اینجا روش تهیه این آش خوشمزه را به شما آموزش می‌دهیم. مواد لازم: یک کیلو لپه نصف پیمانه لوبیا چیتی نصف پیمانه جو پوست کنده نیم کیلو آرد نخودچی نصف پیمانه پیازداغ دو الی سه قاشق سوپخوری نعنا خشک یک قاشق سوپخوری فلفل سیاه سه چهارم قاشق چایخوری آبغوره سه الی چهار قاشق غذاخوری سبزی آش به مقدار دلخواه نعنا خشک نصف لیوان نخود نیم کیلو پیازداغ به میزان دلخواه کشک به مقدار لازم نمک و زردچوبه به مقدار لازم نعناع خشک نصف قاشق مرباخوری آبغوره یک قاشق غذاخوری پیازداغ به میزان دلخواه طرز تهیه: 1. حبوبات را از شب قبل خیس کرده در آخر پخت به حبوبات اضافه کرده و با یک لیوان آب و کمی نمک می‌پزیم.

در کشورهای حاشیه خلیج فارس، از گوشت قیمه‌ای نیز برای طبخ آش استفاده می‌کنند. روش پخت آش، به این ترتیب است که پس از اینکه عدس در آب و نمک خیس خورد، به همراه رشته و بلغور جو از یک روز قبل خیس کرده و به همراه برنج آبکش شده می‌پزند. در بعضی از روستاها رشته نیز در همان روز می‌پزند. این غذا را معمولا به همراه کشک نیز می‌پزند. این غذا یک غذای بومی است که بیشتر به عنوان غذای اصلی مصرف می‌شود. در خوزستان به آش کشک یا همان آش شله قلمکار معروف است. معمولا برای پخت و پز این آش از گوشت و بلغور جو که از قبل خیس خورده، هویج رنده شده و سبزی آش که قبلا خرد و یا ساطوری شده است استفاده می‌شود. این غذا در بیشتر شهرها با آبگوشت سرو می‌شود.

از نظر تنوع آش رشته به دو دسته ساده و شله و به چند دسته تقسیم می‌شود و در نوع ساده آن رشته پلویی و رشته پلویی پلو در آخر غذا سرو می‌شود. اما آش شله و استانبولی در نوع ساده، عدس و لوبیا، بلغور و جو و نخود و لوبیا و رشته پلویی و آش جو بسیار متداول است و در نوع زعفرانی هم رشته پلو با گوشت، پیاز داغ، نعنا داغ و کره سرو می‌شود. این آش را حتی در ماه رمضان با گوشت کوب برقی و به صورت سنتی به روش سنتی درست می‌کنند. آش شله قلمکار نیز مانند آش رشته دارای حبوبات مختلفی است که در تهیه آن از عدس قرمز، ماش و عدس چشم بلبلی استفاده می‌کنند.