میوه گل نسترن چیست - میوه گل نسترن برای چی خوبه و فواید آن چیست - راهنمای خرید و طرز تهیه چای یا دمنوش میوه گل نسترن

میوه آن تخم‌مرغی شکل و به اندازه فندق، به طول 1 / 5 تا 2 سانتیمتر است. از میوه نسترن، روغن و میوه تهیه می‌شود. برگ‌های درخت نسترن دارای شیرابه‌ای بوده که حاوی مقادیر زیادی روغن بوده و قسمت هوایی این گیاه نیز دارای مواد معطر، رزین و تانن است. اسانس روغنی آن در اثر تبخیر قسمتی از آب آن جدا می‌شود. پوست این گیاه اثر ضد درد و ضد باکتری، ضد قارچ و ضدالتهاب دارد. این گیاه در ایران به صورت خودرو می‌روید. گل نسترن به صورت سنتی، مورد استفاده بوده است و از زمان‌های قدیم مردم به خواص درمانی آن پی برده‌اند، اما در سال‌‌های اخیر تحقیقات زیادی روی گل نسترن انجام شده که نشان می‌دهد این گیاه دارویی فواید زیادی دارد.

گل‌‌های نسترن در فصل بهار و تابستان ظاهر می‌شوند. غنچه‌‌های گل نسترن به میوه‌ای به نام (رازیانه) تبدیل شده و به وسیله حشرات و یا از طریق گرده افشانی بارور می‌شوند. میوه‌های این گیاه در ابتدا شیرین بوده ولی پس از رسیدن به رنگ قهوه‌ای روشن در می‌آیند و دارای بوی معطر و مطبوعی می‌شوند. نسترن سرشار از ویتامین C ، ویتامین B ، کلسیم ، آهن ، پتاسیم و منیزیم می‌باشد. مواد قندی طبیعی موجود در این گیاه نیز قند خون را پایین می‌آورد و برای مبتلایان به مرض قند داروی بسیار خوبی است. مواد چربی موجود در نسترن خاصیت خنثی‌کنندگی دارند و اثر آنها در بدن تا حدودی شبیه مواد چربی در چربی‌های حیوانی است.این گیاه در التیام زخمها و جراحات و تسکین درد بسیار موثر است. 

گل‌های نسترن خوشه‌ای و مجتمع هستند. میوه‌های این گیاه گرد، به رنگ قرمز و سفید است. دانه‌های این گیاه بیضی شکل هستند. برگ‌های نسترن دارای دمگل کوتاه که معمولا در روی برگ‌های مسن‌تر ظاهر می‌شوند. گل‌های نسترن معمولا در اردیبهشت و خرداد و در اوایل تیر تولید می‌شوند. البته فصل بهار در هر سال حدود 250 تا 300 گل از گل‌های نسترن در اواخر مرداد و اوایل شهریور تولید می‌شود. از گل‌های نسترن برای خوشبو کردن شربت‌ها و به عنوان دارو در درمان استفاده می‌کنند. این گیاه خاصیت ضدعفونی‌کنندگی داشته و جهت درمان سینوزیت، تب، برونشیت، اختلالات گوارشی، بی‌خوابی، ضعف معده، تشنج، بی‌اشتهایی، سردرد، درد کلیه و ورم معده مفید است. 

این گیاه در نواحی نیمه‌گرمسیری و در نقاط مساعد و با سرمای بیش از منفی 20 درجه سانتیگراد به خوبی رشد کرده.گل نسترن بومی آفریقای جنوبی است که از قرن شانزدهم میلادی به اروپا برده شده‌است. اروپاییان از این گل به‌عنوان گیاه زینتی در فضای سبز استفاده می‌کنند. در ایران از حدود نیمه اول قرن حاضر کاشت و مصرف گل نسترن معمول گردید و در سال‌های اخیر خواص طبی آن به طور وسیعی در درمان بیماری‌های مختلف استفاده می‌شود. از مشخصات بارز گل نسترن تکثیر بسیار آسان آن از طریق بذر می‌باشد. بذور موجود در بازار در صورت نبود بذر در شرایط گلخانه‌ای به سرعت رشد می‌کنند.

نسترن با نام علمی Zataria multiflora L به معنی گل نسترن، گیاهی است از رده دولپه ای‌های پیوسته گلبرگ که سردسته تیره گل‌های رز است. منشا نسترن، آمریکای جنوبی و نواحی مجاور دریای مدیترانه و نواحی مجاور مکزیک می‌باشد. نسترن به نام‌های دیگری از قبیل حشیشه، کرفشه، سسک، گل‌رود، گل‌رودجه و غیره نیز معروف است. در قرون وسطی در آمریکا از نسترن برای درمان سرفه استفاده می‌شد. در قرون وسطی، نسترن را به صورت خشک، یا خام با پیاز خام مخلوط می‌کردند و از آن شربت درست می‌کردند. امروزه از نسترن در صنایع داروسازی و عطرسازی استفاده‌های فراوان می‌شود. به عنوان مثال از نسترن به عنوان ضد سرفه برای درمان سرماخوردگی و سرفه خشک، استفاده می‌شود. 

 استفاده از دمنوش گل نسترن در بسیاری از موارد موجب کاهش استرس، اضطراب و بی خوابی می‌شود. همچنین وجود اسانس روغنی فرار و مواد تلخ مزه در برخی از گیاهان دارویی باعث ایجاد آرامش و تسکین اعصاب می‌شود. در بسیاری از افراد مصرف جوشانده گل نسترن به درمان سردردهای میگرنی کمک می‌کند. دمنوش گل نسترن باعث بهبود کیفیت خواب در انسان می‌شود. دمنوش گل نسترن علاوه بر تقویت معده و گوارش در درمان تپش قلب و تپش قلب و بیماری‌های عصبی مفید است و باعث آرامش فرد می‌شود.