شهر هوشمند

شهر هوشمند چیست؟

مفهوم شهر هوشمند به نظر مبهم می آید. اول، به خاطر این حقیقت است که راه های زیادی برای هوشمند بودن وجود دارد. دوم، به این خاطر است که از این مفهوم به عنوان ابزاری برای ارتقاء موقعیت ها و زندگی شخصی استفاده می شود در حالی که بایستی به عنوان یک استراتژی برای هوشمند تر شدن مورد استفاده قرار گیرد. در واقع شاید اگر به جای این که به دنبال تعریف دقیق مفهوم شهر هوشمند باشیم، بگوئیم چه چیزی شهر هوشمند نیست راحت تر بتوان با مفهوم شهر هوشمند آشنا شد.

اول از همه یک شهر هوشمند نیست، هنگامی که، همه چیز در آن به مقدار زیاد هست. زیادی ماشین ها، مصرف زیاد غذا، آب، انرژی و….
یکی از نشانه های عدم پایداری یک شهر، عدم وجود منابع کافی است. اما منابع پسماند شهری بایستی به عنوان ورودی برای تولید و یا منبع انرژی مورد استفاده قرار گیرد. پسماند شهری بایستی ابتدا تبدیل شوند و سپس به صورتی پایدار از آن ها استفاده شود.
دوما، یک شهر هوشمند نیست، هنگامی که شبکه های مختلفی که در درون این شهر وجود دارند قادر نیستند تا با یکدیگر از طریق یک سیستم ارتباط برقرار کنند و با هم همکاری و تعامل داشته باشند. به عنوان مثال هنگامی که شبکه توزیع برق قادر به برقراری ارتباط با وسایل الکتریکی در درون شهر نباشد چگونه می توانند متوجه شوند که بهترین زمان مصرف انرژی چه زمانی است؟ هم چنین هنگامی که پارکینگ های موجود در سطح شهر به دستگاه های هوشمند پارک متر مجهز نباشد، چگونه رانندگان می توانند متوجه شوند که در چه مکانی می توانند خودرو های خود را پارک کنند؟
سوم، یک شهر هوشمند نیست، هنگامی که سیستم ها و شبکه های موجود در آن ایستا باشند و پویایی در این سیستم ها وجود نداشته باشد. منتظر بودن در صف بلندی از ترافیک در ساعات پر تردد، هوشمندی نیست، بلکه هوشمندی وجود کمتر اتومبیل و تحرک و جا به جایی بیشتر است. یکی از مشخصه های شهر هوشمند سطح بالایی از تحرک است که اجازه می دهد تا مردم اطلاعات، انرژی، و سرمایه ها، به راحتی با یکدیگر در ارتباط باشند. نهایتا، یک شهر هوشمند نیست، هنگامی که تمامی ذینفعان در پروسه برنامه ریزی و تصمیم گیری که منجر به توسعه خواهد شد، حضور و دخالت نداشته باشند. شرکت های خصوصی، موسسات دانش محور و شهروندان همگی دانش ها و اطلاعات مفیدی در رابطه با شهر در اختیار دارند. شهری که از این حجم وسیع داده ها و اطلاعات استفاده نکند نمی تواند از دیگران آموزش و الهام بگیرد. در مقابل شهر هوشمند بر پایه اشتراک دانش و همکاری تمام سطوح جامعه استوار است. چنین جامعه ای، یک جامعه باز محسوب می شود که در آن یک فرد می تواند از ایده فردی دیگر استفاده کند، آن را توسعه دهد و در نهایت آن را به جامعه بازگرداند.
“سورن اسمید ینسن” عضو سازمان مرکزی معماری شهر “دنیش” این چنین می گوید:
“شهر حاوی بسیاری از اطلاعات ارزشمند است. شهروندان، سازمان ها، شرکت های حمل و نقل و شرکت های انرژی که هیچ کدام از آن ها دانش خود را به اشتراک نمی گذارند و آن را برای خود نگه می دارند که حقیقتا یک مانع برای شهر هوشمند محسوب می شود.”